təpələmə

1.

sif. və zərf Qabı, səbəti və s. -ni kənarlarından artıq doldurma; dopdolu, ağzınacan dolu, ləbələb. <Yusif> kolun altın- da gizlənmiş tənəyin üzümündən dərib, səbəti təpələmə doldururdu. B. Bayramov.

2.

«Təpələmək»dən f. is.